'Via het tekenen en schilderen van modellen op de kunstacademie heb ik me ongeveer 8 jaar geleden voor het eerst aangetrokken gevoeld door het medium fotografie. Het is in 2001 dat ik mijn diploma aan de fotoacademie behaalde en twee jaar later een hogere specialisatiegraad. Aanvankelijk maakte ik registrerende fotografie, en later begon ik meer eigen beelden te componeren. Mijn fascinatie voor het afbeelden van vormen en vervormde reflecties in waterpartijen spreekt me al langer aan. Voor deze foto, opgenomen in mei van dit jaar in een prive-zwembad, moest ik me zelf onder water begeven. De geleende camera die ik toen gebruikte, was een eenvoudige volautomatische Canon onderwatercamera met vast objectief. Welk type camera het precies was, is me ontgaan.'
'Wat deze foto ondanks haar hoge Deja-vu gehalte aantrekkelijk maakt, is precies het feit dat er gedurfd gebruik gemaakt van een type abstraherende schoonheid die niet zo zeer in de hededaagse markt ligt maar die op zich, op uitzondering van een trendy armtatoe, weet te berusten in de vorm van tijdloosheid. De maker van dit beeld had althans niet de opdringerige intentie een poging te wagen er een persoonlijke, eigentijdse meerwaarde aan toe te voegen.
Of deze keuze van werkwijze echter gefundeerd is met inzicht en respect voor de authentieke schoonheid tenzij om een mogelijk risico op hedendaags falen te beperken, doet bij het aanschouwen niet ter zake.
Het bekijken van dit rustige beeld, of je het nu toteert in 90, 180, 270 graden of niet, resulteerd bijna gegarandeerd in genieten in het ijle.'